Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(48)
142. Zwaaiende met zijn slurf hield
Malluk de soldaten, die in een hoek gedreven waren, in
bedwang, terwijl Tarzan en zijn vrienden de muur van de
stallen opklommen. Langs een kronkeling, om de achtervolgers
op 'n dwaalspoor te brengen, leidde de koning der jungle
zijn vrienden naar de juwelengroeve, waar zij de slaven
wilden bevrijden. Tarzan klom op de hoge poort van de muur
rond de olifantsstallen en hielp daarna Kailuk en Perry naar
boven. De weg naar de slavenbarakken lag achter het huis van
de bewakers. De mannen hoopten dit ongemerkt te passeeren,
maar hun hoop was spoedig vervlogen. Een waarschuwende kreet
kondigde nieuw gevaar aan. Terwijl de bewakers naar buiten
stormden, rende het dappere drietal naar de slavenbarakken.
"Ga naar binnen," beval Tarzan aan O'Rourke, "en bevrijd de
slaven. De sleutel van hun kettingen hangt aan de muur vlak
bij de deur. Kailuk en ik blijven hier staan. We zullen ons
best doen de wacht tegen te houden. Het plan van den aapman
was wanhopig, van enige kans op slagen kon nauwelijks sprake
zijn. Hoe konden hij en Kailuk denken, dat ze het tegen de
gewapende Tohrianen zouden bolwerken? Tarzan had slechts een
kort mes, terwijl de arme Kailuk in het geheel geen wapen
bezat.
143. De slaven, die een voor een
bevrijd werden, kwamen uit hun barakken te voorschijn en
namen hun houwelen mee als wapen. Maar ze waren nog te
weinig in aantal en te slecht gewapend om weerstand te
kunnen bieden aan de goed gewapende bewakers. Kailuk,
ofschoon vrezende, dat de dood nader dan ooit was, maakte
zich eveneens voor de strijd gereed. De aapman bukte zich en
nam het einde van een lange, roestige ketting op. Hij
plantte zijn voeten stevig op de grond, wachtte nog enkele
tellen op de bewakers, daarna zwaaide hij de ketting in het
rond en liet deze daarna los! Het ongewone wapen schoot door
de lucht en raakte vele bewakers, die tegen de grond
sloegen. Voordat ze weer opgestaan waren voor een tweede
aanval, liep Tarzan naar voren en raapte de zwaarden van de
gevallen Tohrianen op. Toen sprong hij terug en wierp de
zwaarden — op één na — voor de voeten van de bevrijde
slaven. Maar het ergst van alles was, dat het geluid van de
strijd, het Tohriaanse leger buiten de muren had
gealarmeerd!
144. Steeds meer bevrijde slaven
stroomden uit de barakken. Vlug namen ze de zwaarden van de
verslagen Tohrianen en hun roekeloze aanval had spoedig de
bewakers overwonnen. Tarzan riep tegen de nog levende
soldaten: "We zullen jullie het leven sparen, als je je bij
ons voegt." Gewillig stemden ze toe. "Ik zou juist mee gaan
vechten," zei Perry, die alle slaven bevrijd had, "en nu is
het net afgelopen." — "Er zal nog genoeg te vechten zijn,"
lachte Tarzan. "Wat nu?" vroeg Perry opgewonden. "We gaan
het paleis bestormen en proberen Janette te verlossen,"
antwoordde Tarzan. Door de poorten van de muur, die de
slavenbarakken omgaf, leidde Tarzan zijn desperate horde. In
de straten van de stad kwamen ze slechts kleine groepen
Tohriaanse soldaten tegen, die spoedig ontwapend werden,
waarna ze overliepen naar de gelederen van Tarzan.
"Eenvoudig gaat dat, alles loopt mee," lachte O'Rourke. De
sterke koning van de jungle was verwonderd over dezen
geringen tegenstand en spoedig zag hij de reden. Een sterke
afdeling soldaten stond voor het paleis om dit te bewaken.
De verhouding tot de aanvallers was 50 tot 1. Tarzan
begreep, dat de aanval hopeloos zou zijn.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.