home

Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs

(49)

 

145. Als Tarzan een gewoon mensch was geweest, zou hij de zaak hebben opgegeven. Het hele Tohriaanse leger, vele malen sterker dan zijn eigen haveloze bende, was voor het paleis opgesteld. Er was slechts één kans op de vijftig op de overwinning. Zonder aarzelen besloot Tarzan deze kans waar te nemen. "We zullen door de zijstraten lopen en hen plotseling aanvallen," zei Tarzan. Maar op datzelfde ogenblik zag hij een beweging op de stadsmuren achter het paleis. Een afdeling gewapende Tohriaanse soldaten ging naar de muren toe. "Misschien is het een truc om ons tot den aanval te brengen en ons daarna te overrompelen," zei Tarzan langzaam. "Of het zou kunnen zijn —." Zonder zijn zin af te maken, keerde de aapman zich naar Kailuk. "Volg hen. Tracht uit te vinden, wat er gaat gebeuren." Kailuk verdween, doch keerde binnen enkele seconden opgewonden terug. "De Rathorianen-aanval!" riep hij. Perry lachte verheugd. "Die goeie ouwe d'Arnot en Ukah! Het is hun dus gelukt! Ze hebben de Rathoriaanse soldaten hierheen gebracht! We zijn gered!" Tarzan schudde rustig het hoofd. "Ze zullen voor ons van geen nut zijn als we de poorten niet voor hen kunnen openen!"




146. Terwijl Tarzan sprak, was het d'Arnot, die zijn strategisch plan aan de Rathorianen voorlegde. En de Franse officier stelde voor een schijnaanval uit te voeren tegen de Noordelijke muur, zodat de Tohrianen daarheen zouden gaan en Tarzan's slaven de kans zouden krijgen om de poorten te openen. Maar Tarzan, die zijn krijgstaktiek geleerd had in de harde school van de jungle, zag een mogelijkheid voor zijn wilde vechters om het paleis te omsingelen. Hij wendde zich vlug tot Kailuk. "Breng de slaven naar het paleis. O'Rourke en ik zullen de poorten openen!" Perry vroeg verwonderd: "Bedoel je — wij tweeën alleen? Ik heb mezelf altijd goed getraind en ik weet, dat jij de beste vechter van de wereld bent, maar we kunnen toch al de bewakers van de poorten niet overwinnen?" Tarzan sneed de woordenstroom af met het kort bevel: "Ga mee!" Ze liepen de eene straat in en de andere uit, om de Tohriaansche bewakers op een dwaalspoor te brengen. Opeens zei Perry: "We gaan niet naar de poorten!" — "Neen," antwoordde Tarzan, "we gaan naar de olifantsstallen om de hulp te halen van Zwarte Malluk en de hele kudde."




147. Zoals Tarzan had gehoopt, waren de stallen verlaten, de bewakers waren meegegaan met de soldaten. Ongehinderd kwamen de twee vrienden van stal tot stal om de dieren los te maken. Toen ze klaar waren liepen ze naar de stal van Zwarte Malluk. De koning der jungle zei rustig enkele woorden. Het grote dier tilde de beide mannen op zijn rug. Daarna liepen ze de weg op tussen de stallen en Tarzan riep. Een voor een verlieten de andere olifanten de stallen en volgden hen. Door de verlaten straten van de stad bewoog zich ongehinderd een vreemde stoet naar de poorten toe. Een sterke afdeling soldaten stond daar op wacht. Opeens klonken er verschrikte kreten! "Ze hebben ons gezien!" verklaarde Perry O'Rourke. Een haastig gegeven commando van hun officieren, bracht de soldaten in een gesloten formatie, terwijl ze hun speren voor zich uitstrekten. Tarzan sprak zacht tegen Perry. "Ze zullen proberen om de olifanten terug te drijven. Houd je goed vast en ga stevig zitten, O'Rourke, want we gaan door de gelederen heen!"






De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.