Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs
(35)
103. Als een machtige jungle-reus kwam
het grote dier op de beide mannen af. Zijn wild, boos
getrompetter vertelde van zijn dodelijk voornemen. Tarzan en
zijn vriend stonden kalm te wachten. Wat voor nut zou het
ook hebben te trachten, dat sterke dier te ontvluchten? Toen
de olifant dichter bij Tarzan kwam, zag deze, dat de ene
tand van het dier korter en donkerder was dan de andere. En
opeens herinnerde hij zich die dag, enkele weken geleden,
toen hij den olifant had gered uit een valkuil, waar hyena's
reeds rondslopen om het dier aan te vallen. Die olifant had
ook een tand gehad die korter en donkerder was! De aapman
stapte plotseling naar voren en stak zijn hand op. "Dan-do.
Tantor!" beval hij. "Tarzan yo". Het grote dier aarzelde en
bleef daarna staan. De koning van de jungle wandelde naar
hem toe en legde zijn hand op de slurf, welke langzaam
onderzoekend langs Tarzan heen gleed. Nu verzocht Tarzan
Valthor naast hem te komen. Valthor gehoorzaamde. Hij had
niets te verliezen, want hij was er van overtuigd, dat het
einde van zijn leven nabij was. Hij had den koning van de
jungle reeds vele malen wonderbaarlijke dingen zien doen,
maar hij geloofde niet, dat het mogelijk zou zijn dit wilde
dier te kalmeren.
104. Tarzan sprak opnieuw tegen den
olifant. Het grote dier trompetterde luid, alsof hij wilde
zeggen, dat hij verstond wat er tegen hem gesproken werd.
Hij nam eerst Valthor op met zijn slurf, daarna Tarzan en
tilde hen op zijn rug. Daarna stond hij heen en weer te
zwaaien en wachtte op een bevel. Weer sprak de koning van de
jungle en Tantor wandelde op zijn gemak door de arena, tot
groote verbazing van de toeschouwers. Het grote dier had
ongeveer de helft van de arena afgelegd en was tegenover de
afgesloten ruimte, waar de gevangenen bijeen waren, gekomen,
toen de aapman een scherp commando gaf, waarna Tantor zich
omdraaide. Tarzan vuurde hem aan met allerlei woorden in die
vreemde taal, die de grote apen gebruiken en de kleinere
apen — een taal, die door vele andere dieren van het oerwoud
wordt verstaan. Met neergebogen kop liep het reusachtige
dier op de omheining toe, aan de binnenkant van de
afgesloten ruimte en trapte de palen hiervan tegen de grond.
Daarna stortte ook de volgende palissade onder de machtige
poten van het dier ineen. Menofra zag dat zij van plan waren
te ontvluchten. "Achter hen aan!" schreeuwde zij: "doodt
hen!"
105. Terwijl Tantor door de beide
palissaden heengebroken was, bracht hij Valthor en Tarzan
naar buiten in vrijheid. Inmiddels had de wrede koningin
Menofra haar bevelen uitgeschreeuwd. Voor de soldaten waren
haar bevelen eenvoudig uit te voeren. "Grijpt hen! Doodt
hen!" Toen de vluchtelingen de hoofdpoort van het
amphitheater voorbij kwamen en omkeken, zagen zij de eerste
troep achtervolgers, die de arena verlieten en naar de
stallen der krijgsolifanten gingen, waar zij op de ruggen
der wachtende dieren klommen. Enkele minuten later was de
achtervolging in volle gang. Terwijl hun eigen olifant er
met flinke vaart vandoor ging, haalden toch enkele olifanten
van de Athnenianen hen meer en meer in. "Het zijn de
race-dieren", zeide Valthor. "Maar zij dragen zware vrachten
op hun rug". Tarzan zag het aan zonder veel hoop op redding.
"Vijf á zes gewapende soldaten op elken olifant," zei hij
zacht. Valthor knikte. "Als wij maar een hall uur lang vóór
konden blijven, dan zouden wij een grote kans maken om te
ontsnappen". Toen keerde hij zich om en keek voor zich uit.
"Kijk! Daar! De Cathnenianen en zij komen om oorlog te
voeren. We zitten tussen twee vuren!"
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.