Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs
(33)
97. Op het ogenblik dat Hyark zijn
zwaard wilde trekken, sloten de stalen vingers van Tarzan
zich om zijn vuist. Met een vlugge, sterke zwaai draaide de
geweldige Tarzan de pols van zijn tegenstander om, waardoor
deze zich van pijn omkeerde. Tarzan greep hem nu in zijn
nek. De reus struikelde, maar Tarzan hield hem stevig in
zijn stalen greep. Op deze manier had de aapman Hyark's
kracht tot nul gereduceerd, maar nu kwam er een ander gevaar
op de beide gladiatoren af in de vorm van een woedenden
leeuw, die zo juist uit zijn kooi bevrijd was. De
toeschouwers waren oproerig geworden. Door de daad van den
wildeman was hun favoriet nu hulpeloos. Nu hoonden zij Hyark
en scholden hem uit. Zij gilden allerlei waarschuwende
kreten tegen zijn overwinnaar, maar Tarzan wist het reeds.
Glurend uit zijn ooghoeken wachtte hij het verscheurende
dier op. Terwijl de leeuw naderde, had Tarzan gelegenheid
hem op te nemen. Het was een kleine leeuw, oud en zielig
aftands. Waarschijnlijk had men het dier gedurende lange
tijd geen eten gegeven, alleen om het tot razernij te
brengen. Woede steeg in Tarzan op tegen degenen, die
verantwoordelijk waren voor een dergelijke wreedheid. En in
zijn gedachten rijpte een plan, een roekeloos plan —
namelijk om het arme gekwelde dier te wreken!
98. Terwijl de leeuw naderde, keerde
Tarzan zich om, terwijl hij nog steeds Hyark stevig voor
zich uithield. Juist voordat de leeuw zijn dodelijke sprong
waagde gooide de aapman den Athneniaansen reus vlak voor den
verscheurenden leeuw. Toen deed Hyark precies wat Tarzan
verwacht had. Hij keerde zich snel om en begon weg te
rennen. Tarzan bleef stil staan: geen spier vertrok. Hij
kende te goed de gewoonten van het dier bij hun jacht naar
vlees. En ofschoon de aapman veel dichter bij den leeuw
stond, keerde deze zich om en achtervolgde den vluchtenden
Hyark. Juist voor de koninklijke loge, waar Menofra van de
ene verbazing in de andere viel, haalde de leeuw zijn
slachtoffer in. De schreeuwende reus werd door het beest
neergeworpen en dit maakte vlug een eind aan het lijden van
den man. Vol bewondering over de koelbloedigheid van den
aapman, braken de toeschouwers in een oorverdovend gejuich
los. Dwars door de arena liep Tarzan nu naar den leeuw toe.
Onderweg raapte hij de lans van Hyark op. Hij kroop zwijgend
en zacht vooruit om het dier van opzij te naderen. De
toeschouwen dachten, dat Tarzan den leeuw wilde doden, maar
Tarzan had heel iets anders in den zin, iets dat veel
opwindender was.
99. Tarzan kwam al dichter en dichter
bij het dier. Nog steeds concentreerde de leeuw al zijn
aandacht op zijn vette hap, onbewust van de nabijheid van
den aapman. Het volk zat zwijgend en gespannen toe te
kijken, terwijl het de moed bewonderde van den bijna naakten
wildeman, want de leeuw kon zich ieder ogenblik omdraaien.
Vlak achter den leeuw gekomen, legde Tarzan de speer op de
grond. Hij had het wapen meegenomen alleen uit voorzorg voor
het geval zijn voorgenomen plan zou mislukken. En nu, met de
snelheid en de kracht van een panter, sprong hij op de rug
van het dier. Hij greep den leeuw bij de manen en bij het
ruime vel op zijn rug en tilde het dier op. Op hetzelfde
ogenblik zwaaide hij het dier rond, alsof het een levende
catapult was en smeet den leeuw naar de koninklijke loge.
Het lichaam vloog tegen Menofra aan en sloeg haar van haar
stoel. Maar de leeuw, geschrokken en angstig, dacht alleen
maar aan ontsnappen en sprong in een aangrenzende loge.
Menofra stond op, ongedeerd. Zij was zo geschrokken, dat zij
in razernij tegen Tarzan uitviel.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.