Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs
(32)
94. De ogen van den officier keken
verwonderd naar Tarzan, toen deze aanbood te vechten met den
leeuw en den reus Hyark tegelijkertijd. "Dat zal tenminste
de moeite waard zijn om naar te kijken. Ik zal er even met
Menofra over spreken". Toen hij weg was, keerde Valthor zich
tot Tarzan en vroeg: "Waarom stelde je dit gevecht voor?"
"Heb ik je niet verteld, dat ik liever door een leeuw dan
door een olifant gedood word?" antwoordde Tarzan. Valthor
schudde het hoofd. "Misschien heb je gelijk. Tenslotte zal
het spoediger afgeloopen zijn". De beide mannen stonden
zwijgend bij elkaar totdat de officier terugkwam en
opgewonden zei: "Alles is in orde". "Wat dacht Hyark er
van?" vroeg Valthor. De officier grinnikte. "Hij voelde niet
veel voor het idee. Hij riep, dat zijn vrouw erg ziek was en
vroeg aan Menofra of niet een van de andere edellieden de
eer mocht hebben met den wildeman te vechten. Maar zij
antwoordde, dat zij hem zou laten doden, als hij niet wilde
vechten". Valthor en Tarzan spraken geen woord tot afscheid.
De aapman wandelde kalm naar de arena, waar de ijzeren ring
van zijn hals verwijderd werd. De officier gaf hem een
smalle, onnutte dolk — een wapen, waar hij niets aan had.
Maar Hyark was gewapend met een speer en een zwaard.
95. Ongewapend, behalve met de kleine
dolk, wandelde Tarzan koelbloedig naar den reusachtigen
Hyark toe, die het voordeel had van een speer en een zwaard.
Hyark kwam aanrennen om den wildeman te ontmoeten in de hoop
hem vlug onschadelijk te kunnen maken en weer veilig de
arena uit te zijn, voordat de leeuw was losgelaten. De
mannen bij de leeuwenkooi hadden de grootste moeite om de
deur open te krijgen. De leeuw, zenuwachtig door zijn
laatste gevecht, was nijdig en sloeg woest met zijn poten
door de tralies, terwijl hij trachtte de mannen te raken,
die vlakbij aan het werk waren. Dit maakte het dier nog
opgewondener en woester. Hyark rende vooruit, angstig door
het brullen van den leeuw, die weldra in vrijheid zou worden
gesteld. Hij hield de speer recht voor zich uit en
verwachtte, dat hij deze in het hart van den aapman zou
kunnen stoten op het ogenblik, dat hij dezen bereikte. Er
was niet veel tijd om een wreed spel met zijn slachtoffer te
spelen. Doch Tarzan deed iets vreemds, het kwam de
toeschouwers voor, dat het heel dwaas was, terwijl Hyark er
even de kluts door kwijt raakte. Hij bleef staan en stak
rustig de dolk weg tussen het koord, dat hij om zijn
lendendoek droeg. Daarna kwam hij met blote handen naar
voren om een gewapenden vijand te ontmoeten.
96. Hyark was een weinig van streek,
toen Tarzan zijn dolk tussen het koord van zijn lendendoek
stak. Wat voor soort man was dit, die met blote handen
ongewapend op hem af durfde komen? Hij was niet bang voor
den man, zei hij tegen zichzelf, maar de leeuw zou ieder
ogenblik losgelaten kunnen worden. Het was dus nodig, dat de
man gedood was, voordat de leeuw hem bereikte. Het dier zou
evengoed op Hyark kunnen afkomen als op den ander. Het was
deze angst, die zich voegde bij zijn verbazing. Maar nu
moest hij vlug handelen. Hier was de wildeman heel dicht
bij. Met een kreet stootte Hyark zijn speer naar de borst
van zijn tegenstander. Toen deed Tarzan juist datgene, wat
hij van plan was geweest, omdat hij zijn eigen kracht en
vlugheid kende. Hij greep de steel van de speer en wrong die
uit de greep van Hyark, terwijl hij daarna het wapen tegen
de grond smeet. De reus greep onmiddellijk naar zijn zwaard,
maar zijn vlugge bewegingen waren traag vergeleken bij
Tarzan's snelheid. De aapman was hem voor, greep hem met
stalen vingers beet. Toen ging er een juichkreet op uit de
menigte — de leeuw was los!
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.