Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs
(29)
85. Toen Tarzan wakker werd, stond hij
aan een paal vastgebonden. Zijn hoofd deed hem pijn van het
slaapmiddel dat koningin Menofra in het eten had laten doen.
De aapman was bitter gestemd door het feit, dat hij zo
gemakkelijk in de val was gelopen. En nu bevond hij zich in
de slavenafdeling. Zijn gedachten hielden zich echter niet
lang met zichzelf bezig, want hij was gewend aan vele
tegenslagen in het leven, doch hij was benieuwd naar het lot
van Stanley Wood en Gonfala. Daar werd de deur van de
omheining geopend en Wood werd naar binnen geduwd door een
escorte soldaten, dat daarna weer verdween. Wood kwam
dadelijk weer naar Tarzan toe. Zonder Tarzans vraag af te
wachten, begon hij onmiddellijk over de kwestie, die ook
Tarzan bezighield "Die oude duivelin, Menofra, heeft Gonfala
weer in een cel opgesloten. Vroeger of later zal Gonfala
gedood worden. Hij keek Tarzan wanhopig aan. De koning van
de jungle wees op die ijzeren ring rond zijn hals. "Ik kan
niets doen", zei hij berustend. "Waarom hebben ze jou in de
kettingen geslagen en niet mij?" vroeg de Amerikaan. "Ze
hebben bepaald iets bijzonders met me voor", zei de aapman
met een flauwe glimlach.
86. Laat in den namiddag werden de
slaven weer in de omrasterde ruimte teruggebracht.
Onmiddellijk omringden ze den koning van de jungle. Hij
wekte hun bewondering op door zijn geweldig lichaam. Hij
moest wel heel gevaarlijk zijn, vermoedden zij, dat men hem
zo'n ijzeren ring om zijn hals had gedaan met een ketting,
die aan de balk was vastgemaakt. Eén van de slaven baande
zich een weg door de menigte. "Tarzan!" riep hij uit, "ben
je het werkelijk?" "Ik ben bang, dat het zo is, Valthor",
antwoordde de aapman. "In het hart van elk der mannen welde
medelijden op voor den ander, want in vroeger tijden waren
ze kameraden geweest in mooie en heldhaftige avonturen.
Valthor schudde treurig zijn hoofd. "Dikwijls heb ik
uitgezien naar het ogenblik, dat ik je in mijn geboorteland
welkom kon heten. Maar Athne is in duivelshanden gevallen.
Onze trouwe koning werd gedwongen te vluchten, toen die
schurkachtige Phoros macht kreeg. En ik, die een edelman
was, ben nu een gewone slaaf". Tarzan zuchtte. "Als ik die
ring van mijn hals af kon krijgen, zou ik kunnen ontvluchten
en een Cathneniaans leger hier heen brengen om jouw vrienden
en de mijne te redden". Hij hield op, en vervolgde daarna:
"Maar waarom er over te spreken. Ik kan het ding niet
afkrijgen". "En de ring is het teken van je lot!" verklaarde
Valthor grimmig.
87. Iedere morgen werden de slaven
gehaald om aan het werk te gaan en iedere dag bleef Tarzan
alleen achter, aan de ketting gelegd als een wild dier.
Onvrijheid van elk soort was een straf voor den koning der
jungle, om aan de ketting te liggen was een marteling. Maar
hij liet niets blijken van de geestelijke ellende, die hij
had te verduren. Onder zijn kalm uiterlijk verborg hij
echter met moeite zijn woede over de ruwe behandeling door
de slavendrijvers. En dit optreden werd nog wreder, nadat
drie slaven kans gezien hadden te ontvluchten. Op zekere
avond kwam een officier met enkele soldaten naar de
slavenafdeeling en riep Valthor. Toen de edelman naar voren
trad, hield de officier een ijzeren ring aan een ketting
omhoog. "Ik heb een presentje voor je", zei hij sarcastisch.
De moedige Valthor bleef onbewogen toen de man de ring om
zijn hals vastmaakte en zijn ketting aan een paal bond, vlak
bij die van Tarzan. "Waarom doet de grote Phoros mij deze
eer aan?" vroeg de edelman. "Het is Phoros niet, maar
Menofra. Zij regeert nu", antwoordde de officier, "en ze
heeft bevolen, dat U en dien wildeman morgen in de arena
zullen sterven, vertrapt en vermorzeld door een wilden
olifant!"
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.