home

Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs

(53)

 

157. Een harde, half krankzinnige lach klonk van Ahtea's lippen, terwijl ze de punt van het heilige mes tegen Janette's borst richte. "Beweeg je niet," riep ze tegen de vrienden van Janette, "of het meisje sterft. Jij Wong. Blijf waar je bent. Ik zie, dat je naar me toe kruipt." Perry O'Rourke beet zich op de tanden. "Als ik die duivelin maar één ogenblik in mijn armen kon houden," mompelde hij. "Rustig Perry!" waarschuwde Tarzan. De aapman was bang, dat de onstuimige Perry door een ondoordachte daad, de koningin zou prikkelen, zodat ze zou toesteken. Tarzan keek woedend naar Ahtea. "Wees geen dwaas! Uw stad is gevallen — in de handen van Shan Rathor. Uw edelen en soldaten zijn dood of gevangen genoemen. De dood van Janette zal U niet helpen." — "Dat doet er niet toe, het meisje zal sterven!" zei de koningin kort. En ze voegde er hard aan toe: "Tenzij je bereid bent te onderhandelen voor haar leven." "Wat bedoelt U?" vroeg de koning der jungle op kalmen toon, die zijn boosheid verborg. "Het leven van Janette in ruil voor dat van Shahn Rathor en het jouwe. Tarzan van de Apen," zei Ahtea.




158. Ahtea hield onafgebroken het mes tegen Janette's borst gedrukt. "De eerste voorwaarde is, dat de soldaten van Shahn Rathor mijn stad verlaten." — "Maar ik kan niet voor den Shahn onderhandelen," zei Tarzan. "Dat doet er niet toe, ik ben er zeker van, dat hij zal doen wat je hem vraagt, ik eisch je belofte om je invloed bij hem aan te wenden." — "Goed," zei Tarzan, "en wat zijn Uw andere voorwaarden?" — "Steeds dit eene," lachte Ahtea triomfantelijk, "— dat je bij me blijft als koning van Tohr!" — "Neen, Tarzan! Neen! Je mag niet naar haar luisteren!" riep Janette impulsief. Het dappere meisje wilde liever sterven dan Tarzan zo'n prijs voor haar leven te laten betalen. "Zwijg, kleine zottin!" snauwde Ahtea wild, "of ik duw je het mes in de keel!" De aapman wist, dat het betekende voor de rest van zijn leven opgesloten te zijn binnen de muren van deze vreselijke stad — een levende dood. En toch kon hij hier niet blijven staan en toezien, dat Janette gedood werd, terwijl hij haar kon redden. Hij moest het doen. Hij moest blijven. Ahtea had overwonnen. Er was geen uitweg!




159. Tarzan dacht na. Om Janette te redden moest hij besluiten bij Ahtea te blijven. "Goed!" zei hij langzaam. "U hebt mijn —" Dr. Wong viel hem in de rede. "Wees voorzichtig, Tarzan. Deze vrouw spreekt met twee tongen. Ze is zonder eer — boos en slecht!" Ahtea lachte  sarcastisch. "Zo spreekt mijn waarde en oprechte raadsman — die mij bedroog." Dr. Wong boog diep. "Om het vuur te bestrijden, mijn illustere koningin, moet men de toorts aansteken. En zoals deze onwaardige mens reeds dikwijls heeft gezegd, de schaduwen bewegen zich, zoals de zon haar voorschrijft." De Oosterling keerde zich nog eens naar den koning der jungle. "Langzaam aan, Tarzan, mijn vriend. Vertrouw deze vrouw niet." Ahtea, de koningin van Tohr, riep nu ongeduldig uit: "Genoeg met die praatjes. Geef me je antwoord, Tarzan van de Apen!" Tarzan aarzelde met een vage angst voor een valstrik. Toen was het hem of hij zag dat ze aan een van de priesters met haar ogen een geheim teken gaf. Hij rook iets als electriciteit, kon het zijn, dat Ahtea een of andere duivelse machinerie in werking liet stellen, om hem door een electrische ontlading te doden?






De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.